Ne güzel oldu yağmurlu mevsimin böyle erken gelişi...
Nasıl severim yağmuru, kokusunu, gökyüzünün rengini, yağmurlu hava ışığını. Melankolik insan da değilim aslında ama niyeyse yağmuru hep melankoliyle özdeş tutar insanlar. Benim içinse içini boşaltmaktır yağmur... Ferahlamaktır, rahatlamaktır... Olanca özgürlüğünle kendini, kalbini, düşüncelerini akıtmaktır; ne bileyim...
İyi oldu yağmur mevsiminin böyle erken gelişi... Sadece çalışma azmimi tümüyle söktü aldı benden. Çalışma şevkinden eser yok; akşam olsa da evime gitsem diye dakikaları izliyorum. Bu mevsimde niyeyse hep böyle olurum ben. Kendimi şarj etmem lazım kendi içimde.
Güzel demiş Cemal Süreya (kendisi neyi güzel söylememiş ki zaten:) )
Dışarıya yağmur,
yüreğime hasret,
fikrime sen..
Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden
bir bilsen…
yüreğime hasret,
fikrime sen..
Nasıl yağıyorsunuz üçünüz birden
bir bilsen…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder